Hoofd, Hart, Handen

Geplaatst op 15/04/2018 door BetterbyGoalie

Het was juli 2017, Zomerschool bij Knowmads Business School in Amsterdam. Ik had zojuist de opdracht gekregen om een eindpresentatie te geven over mijn week hier. Morgen zou ik 10 minuten hebben om mijn verhaal te doen. 

Mijn hoofd tolde. Ik kon de uitkomst niet meten. Wanneer zou mijn presentatie ok zijn? Waar zou het over moeten gaan? Wanneer zou het goed zijn? Wat zouden anderen doen? Zouden zij weten wat te doen? Hoe kan ik iets neerzetten zonder dat ik weet waarop ik beoordeeld zou worden?

Ik kwam laat thuis en besloot direct naar bed te gaan. Ik had eerder in dit soort situaties gezeten en ik weet uit ervaring dat ik het proces moet vertrouwen. Het had nu geen zin om als een gek aan een presentatie te werken , ik was hartstikke moe. Morgen had ik nog genoeg tijd in de ochtend. “Vertrouw”, vertelde ik mezelf.
Maar mijn lichaam luisterde niet. Ik kreeg geen vertrouwen en sliep die nacht erg slecht.

Ik werd nerveus wakker. Er was niets veranderd. Ik was een wrak. Ik kon dit niet. Toen ik bij Knowmads aankwam, schoof ik aan bij een tafel. Ik staarde voor me uit. Alles wat we gedaan, meegemaakt en geleerd hadden deze week kwam voorbij in mijn gedachten. Hoe kon dit alles samen komen in een presentatie? Ik voelde mijn lichaam en hoofd ongecontroleerd rondtollen. Dit was me echt teveel, hoe kon ik mezelf kalmeren?

Lees verder op www.BetterByGoalie.com