Muhammara

Geplaatst op 17/01/2021 door KokenmetKarin

Hummus is dermate ingeburgerd dat elke supermarkt een duizelingwekkende hoeveelheid soorten en maten in de aanbieding heeft. De naturel kikkererwtenpasta is intussen zo gewoontjes dat er kennelijk behoefte ontstond aan een stukje afwisseling naar de mensen toe. Het begon met een serie pittige varianten, met chilipeper, met harissa, met chipotle, met peppadew, maar daarna was het hek pas goed van de dam en kwam de hummus met een smaakje. Met pompoen, zongedroogde tomaat, biet, kerrie, avocado, pesto, pijnboompitten, mediterrane kruiden, gegrilde paprika, gekarameliseerde ui, knolselderij/truffel, mango, ja zelfs – o gruwel – met chocola. Terwijl hummus naturel, mits goed gemaakt, van zichzelf natuurlijk al verrukkelijk is. Maar ja, daar kun je met goed fatsoen niet meer mee aankomen. Hummus is mainstream geworden. Tijd voor iets nieuws.

De dip die nu in opkomst is, is muhammara. Zonder kikkererwten, maar met gegrilde paprika, walnoten en granaatappel. Of om precies te zijn: met granaatappelmelasse of granaatappelstroop. Niet de rode vruchtpitjes, maar het dikke, ingekookte sap ervan. Donkerbruin en fris zoetzuur. Heel in de verte vergelijkbaar met balsamicoazijn, maar dan veel zuurder. Fans van kookboekengoeroe Yotam Ottolenghi hoef ik niks meer uit te leggen, hij gooit het zo’n beetje overal door. Het is lekker bij kip en ander vlees, maar wordt vooral gebruikt in sauzen en dressings. Probeer maar eens over bietjes uit de oven of gewokte spinazie. Overigens vooral niet te verwarren met de mierzoete granaatappelsiroop voor aanmaaklimonade, de aloude grenadine. 

Lees verder op www.kokenmetkarin.nl