De schuldgevoelens van een werkende moeder

Geplaatst op 20/11/2019 door love2bemama

We bieden hem rust

Toen wij er drie jaar geleden achter kwamen dat ons zoontje Yael (nu 6 jaar) TOS (een taalontwikkelingsstoornis) heeft, en iets later ook autisme werd gediagnosticeerd, werd al snel duidelijk dat hij meer zorg (en rust en ritme) nodig had dan het reguliere kinderdagverblijf waar hij tot dan toe heen ging, hem kon bieden. Puur gebaseerd op het financiële plaatje was het gunstiger als ik bleef werken en Gino thuis zou blijven. Zo kon hij Yael elke dag naar de vroeg-behandelingsgroep brengen, hem weer ophalen en thuis de rust bieden waar hij zo’n baat bij heeft.

Lees ook: Ik ben die vreselijke moeder die de iPad als oppas gebruikt!

Verwachtingen

Fast forward naar het heden… Nu ik dit schrijf is het herfstvakantie. 
En ben ik vrij. Drie dagen om precies te zijn. Drie dagen geen wekker, uitgebreid ontbijten en gezellige dingen doen met z’n drietjes. 72 uur genieten van elkaar. Zó gezell… En daar ging het al mis. Mijn verwachtingen blijken nogal te botsen met de werkelijkheid!

Lees verder op www.love2bemama.com